Od kiedy pamiętam byłam trochę "większa" niż inni. Sytuacja skomplikowała się gdy przyszedł okres dojrzewania 11-12 lat. Waga znacznie podskoczyła. Nie czułam się z tym dobrze, ale nic z tym nie zrobiłam.
Gdy byłam w drugiej gimnazjum rodzice dosłownie zmusili mnie do pójścia do dietetyczki. Dietetyczka zaproponowała dietę 1000 kcal. Było w niej dużo węglowodanów (białe pieczywo!!!- dzisiaj nie wyobrażam sobie jeść biały chleb i chudnąć). W każdym bądź razie dieta była pełna przetworzonych produktów typu pasztety, zupki w proszku itp. Oczywiście schudłam na tej diecie. Po niej ważyłam jakieś 84 kg.
Przyszło kochane jojo i szał na dietę dukana. Gdy ją zaczęłam ważyłam 90 kg ;( W najlepszym okresie w trakcie ukochanej przez wszystkich dietki białkowej ważyłam 77 kg. Z czasem zaczęłam odstępować od zasad taj diety. Jadłam "normalnie". Przytyłam do ok 83 kg co według mnie było sukcesem bo i tak sporo zrzuciłam.
Potem nadszedł okres "przemiany" :D zaczęłam czytać o tym jak bezpiecznie schudnąć i jeść zdrowo. Zamieniłam chleb biały na razowy, zaczęłam pić zieloną i czerwoną herbatę, zrezygnowałam z jedzenia węglowodanów na obiad.
W międzyczasie skończyłam gimnazjum i stwierdziłam że może to być dla mnie nowy początek. Do mojego trybu życia wprowadziłam aktywność fizyczną, która niestety przysłoniła mi stosowanie się do diety.
Ani się obejrzałam a przyszłą druga klasa liceum. Uświadomiłam sobie, że mam 18 w styczniu jako pierwsza z wszystkich moich znajomych. Zaczęłam dbać o siebie. Schudłam do 79 kg. Niestety dużo jedzenia i morze alkoholu na osiemnastkach moich znajomych doprowadziły do 82 kg.
Przyszło lato a ja powiedziałam sobie: dość tego. Tak więc przez 4 tygodnie stosowałam dietę hiper białkową, która podobno jest bezpieczna. Chciałam szybko zrzucić kilka kg aby mieć motywację do dalszej walki. Teraz jem 1200 kcal. +dodam jeszcze że mam 163 cm